Nie żyje żona profesora Religi. Anna Wajszczuk-Religa była cenioną lekarką

"Z głębokim smutkiem dowiedzieliśmy się, że dziś, w wieku 85 lat, zmarła Pani dr Anna Wajszczuk-Religa, żona prof. Zbigniewa Religi. Członkowie Stowarzyszenia Transplantacji Serca składają najszczersze wyrazy współczucia rodzinie, bliskim oraz przyjaciołom Pani Doktor. Informacje o terminie uroczystości pogrzebowych zostaną podane przez rodzinę w późniejszym czasie" - przekazało w mediach społecznościowych Stowarzyszenie Transplantacji Serca im. prof. Zbigniewa Religi.

Kim była dr Anna Wajszczuk-Religa?

Dr n. med. Anna Wajszczuk-Religa urodziła się 3 listopada 1939 r. w Siedlcach. Była lekarką i wykładowczynią Zakładu Fizjologii Doświadczalnej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, na którym pracowała do 2017 r. Doświadczenie zdobywała na prestiżowych zagranicznych uczelniach, gdzie odbywała stypendium. Prywatnie była żoną Zbigniewa Religi i matką dwojga dzieci: Małgorzaty, dr sinologii oraz Grzegorza, dra n. med., kardiochirurga. Pochodził z rodziny lekarskiej, ojciec był lekarzem chorób zakaźnych, brat kardiologiem. Z mężem poznała się w czasie studiów, byli razem w grupie. Jednak w już pod koniec studiów zrezygnowała z uprawniania aktywnie medycyny, zdecydowała poświęcić się pracy naukowej.

To nie była miłość od pierwszego wejrzenia

Zbigniew Religa i jego przyszła żona poznali się podczas studiów medycznych. W 2014 roku w rozmowie z "Faktem" dr Anna Wajszczuk-Religa mówiła, że ich miłość nie była uczuciem "od pierwszego spojrzenia", ani nie były to "filmowe zabiegi o względy". "Jak to studenci spędzaliśmy ze sobą bardzo dużo czasu. Do pewnego momentu w dużej grupie, a potem coraz bardziej we dwoje" - opowiadała tabloidowi. Doczekali się dwójki dzieci - córki Małgorzaty i syna Grzegorza, który - tak jak ojciec - został kardiochirurgiem.

Długoletnia praca naukowa i dydaktyczna

Dr Wajszczuk-Religa przez wiele lat była związana z Zakładem Fizjologii Doświadczalnej i Klinicznej Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego, gdzie jako adiunkt kształciła młode pokolenia lekarzy. Znana była z zaangażowania w działalność naukową i dydaktyczną. Przy boku męża odgrywała również kluczową rolę w promowaniu i rozwijaniu polskiej transplantologii, która w znacznym stopniu dzięki ich wspólnej pracy osiągnęła światowy poziom.